Lokale datum/tijd: Woensdag 30 juli, 21:55

Zo… de eerste dag duiken zit erop en Stefan en ik zijn er beide best kapot van.

Vanochtend zijn we na een karig ontbijtje rond 7:00 vertrokken richting het duikcentrum. Schijnbaar is het ontbijt in Indonesië niet zo heel belangrijk gezien de hoeveelheden die je voorgeschoteld krijgt. Verder was wat we kregen voorgeschoteld prima te doen 🙂

Bij het duikcentrum kregen we te horen dat de boot niet vol zou zitten, slechts 8 duikers in plaats van de 16 waarvoor er plek is. Dat is al een mooie meevaller. Nadat we de verplichte “permits” hebben aangeschaft vertrekken we richting de eerste duikstek, Crystal Rock. Het is ongeveer 2 tot 2,5 uur varen en in die tussentijd kunnen we relaxen en wordt er alvast een briefing gegeven over de regels op de boot en het duiken. Voor elke duik wordt daarnaast ook nog een briefing gegeven over de specifieke duikstek waar je gaat duiken. Goed geregeld.

Het gezelschap aan boord is nogal divers, maar wel heel gezellig. België, Turkije, Canada (Quebec), Costa Rica en Indonesië zijn van de partij. We hebben twee gidsen, waaronder een Nederlander (ze zitten hier ook echt overal) en een Engelse dame.

Na de eerste briefing kunnen we dan eindelijk gaan duiken. De verwachting is dat gezien het getij de stroming mee zal vallen. Helaas blijkt onder water dat deze aanname toch niet helemaal klopt… het is flink zwemmen om de bodem te bereiken en daarna is het vasthouden aan wat rotsen om niet weggeblazen te worden. We hebben een mooi filmpje met duikers die als vaandeltjes in de wind wapperen terwijl de bubbels bijna horizontaal worden weggeblazen.

Ondertussen probeer ik ook nog de camera vast te houden, mijn rifhaak uit te pakken (ik was hier uiteraard goed op voorbereid 🙁 ) en het rif niet te beschadigen. Het gaat Stefan allemaal net wat beter af maar ook hij heeft er moeite mee. Als iedereen wat houvast heeft gevonden blijven we nog een tijdje hangen om rond te kijken (en op adem te komen). Er zwemt een Eagle Ray rond die toch de hele tijd in de buurt blijft… voor ons de eerste keer dat we er eentje zien dus deze kunnen we van het lijstje vinken 🙂

Verder valt er niet heel veel te zien en na 44 minuten is het einde duik. Op dat moment heb ik nog maar 20 bar in mijn fles. Hoezo ervaren duiker, mijn pogingen om alles onder controle te houden zagen er volgens Stefan behoorlijk amateuristisch uit.

De tweede duikstek ligt in de buurt, Castle Rock. Bij de briefing wordt al aangekondigd dat de stroming hier doorgaans nog sterker is. Direct na de sprong van de boot moet de groep afdalen om uit te komen bij de voorkant van een onderzeese berg. Als je niet bij dit punt kunt komen mis je eigenlijk de duikstek. Op basis van wat we bij de briefing hebben gehoord besluit ik om de camera deze ronde niet mee te nemen maar Stefan wil wel een poging wagen. Eenmaal in het water ben ik heel blij met mij keuze… het is een ware uitputtingsslag om het juiste punt te bereiken (en eigenlijk komen we al net naast de punt van de berg uit), daarna hebben we 5 minuten nodig om een beetje op adem te komen. Wederom goed voor het luchtverbruik…

Tijdens de duik heeft Stefan nog de pech dat hij spontaan een vin verliest. Deze weet hij gelukkig wel terug te halen maar deze inspanning op zich koste toch zeker 30 bar. We zien wel veel vis en enkele whitetip sharks maar we (en enkele andere duikers aan boord) zijn van mening dat de inspanning het niet waard was. Aan het einde van de duik raken we ook nog twee duikers kwijt. De Belg heeft problemen met zijn jacket en moet noodgedwongen opstijgen, de Indonesische dame kon niet meer tegen de stroming inkomen en spoelde weg. Uiteindelijk weten ze iedereen weer op te vissen. Eind goed al goed 🙂

Daarna lunch! Van al die inspanning (een uurtje extreme is er niets bij) hebben we best honger gekregen. We twijfelen ook nog eventjes over de derde duik maar er wordt beloofd dat deze wel rustig en ontspannen zal zijn. Stefan heeft ook geen last van zijn oren dus we besluiten de duik toch te maken. Geen stroming, veel schildpadden en nog een onverwacht extraatje: een Manta. Top dus. Eindelijk ook de kans om op het gemak wat te oefenen met de camera’s.

Al met al was het een mooie duikdag waarbij we zeker nieuwe en mooie dingen hebben gezien maar die sterke stroming hoeft voor ons eigenlijk niet zo. Je bent veel te druk bezig met jezelf vastklampen aan alles wat voor handen is waardoor echt ontspannen rondkijken moeilijk wordt.

Morgen beginnen we de eerste duik sowieso rustig aangezien er dan ook wat mensen bij zijn die een check dive moeten maken. Verder zal ook de rest van de groep van vandaag weer aanwezig zijn. Wordt vast weer heel gezellig 🙂